Złoto pozostaje blisko historycznych maksimów. W piątkowy poranek cena spot znajdowała się w przedziale 3 748–3 749 dolarów za uncję, a grudniowe kontrakty terminowe notowane były w rejonie 3 774–3 779. Tydzień już teraz zamyka się na plusie ze wzrostem o 1,5–2%, a we wtorek rynek ustanowił nowe maksimum w pobliżu 3 790. Wzrost odbywa się jednak w warunkach podwyższonej nerwowości: mocne dane makroekonomiczne z USA wzmocniły dolara i ograniczyły oczekiwania na szybkie cięcia stóp przez Fed, z drugiej strony perspektywa nowych taryf importowych od 1 października i wiara w dalsze, choć ostrożniejsze, łagodzenie polityki pieniężnej nie pozwalają złotu oddalić się od szczytów. Najbliższym punktem zwrotnym pozostaje sierpniowy PCE – rynek prognozuje wzrost inflacji bazowej o 0,3% m/m i dojście do 2,7% r/r. Wyniki tego raportu przesądzą, czy notowania sięgną nowych rekordów, czy rynek zrobi krótką przerwę.

Dlaczego złoto utrzymuje się przy szczytach

Obecnie kierunek wyznaczają dolar i rentowności, ale nie sam trend. Po rewizji PKB USA za drugi kwartał i spadku liczby wniosków o zasiłek dla bezrobotnych uczestnicy rynku obniżyli prawdopodobieństwo dwóch obniżek stóp do końca roku. Dolar się umocnił, a złoto utknęło w wąskim przedziale. To wygląda bardziej na zmianę tempa niż kierunku: oczekiwania dalszego łagodzenia polityki wciąż są uwzględnione w cenach, a głównym czynnikiem równoważącym jest realna rentowność obligacji skarbowych. Im niższa realna rentowność (różnica między nominalną rentownością a inflacją), tym mniejszy koszt alternatywny utrzymywania złota i tym łatwiej metalowi pozostawać blisko szczytów, nawet przy okresowym umocnieniu dolara.

Dodatkowym wsparciem jest temat taryf. Od 1 października wchodzą w życie nowe amerykańskie cła, m.in. na produkty farmaceutyczne, samochody ciężarowe oraz meble. To zwiększa niepewność handlową i wzmacnia ryzyko inflacyjne. W takich warunkach inwestorzy nie rezygnują z aktywów ochronnych, a złoto utrzymuje stabilny popyt nawet przy chwilowym wzroście dolara.

Długoterminowe wsparcie zapewniają również banki centralne i fundusze inwestycyjne. Od 2022 roku banki centralne kupują ponad tysiąc ton złota rocznie, co stanowi około 23% globalnego popytu i jest prawie dwa razy więcej niż w latach 2010. W 2025 roku wyraźnie odbudował się także popyt inwestycyjny poprzez ETP/ETF – największy półroczny napływ od 2020 roku. Łączne zakupy mogą sięgnąć 500 ton w skali roku, zbliżając zapasy funduszy do poziomów z 2022 roku. To właśnie ten czynnik sprawia, że spadki są szybko niwelowane. Popyt jubilerski natomiast osłabł z powodu wysokich cen – w drugim kwartale spadł o ok. 14% kw/kw, głównie w Chinach i Indiach – jednak obecnie inwestorzy i banki centralne kształtują rynek.

Dzisiaj złoto utrzymuje się wysoko, a inwestorzy koncentrują się na PCE. Obecnie cena spot wynosi 3 748–3 749 dolarów za uncję, kontrakty grudniowe mieszczą się w przedziale 3 774–3 779, a tygodniowe maksimum znajduje się w obszarze 3 790. Rynek czeka na inflację bazową PCE. Z kolei wyższe od prognoz dane wzmocniłyby dolara, podniosły realne rentowności i sprowadziły ceny w okolice 3 700, z ryzykiem zejścia do 3 690–3 710, bez naruszenia średnioterminowego trendu wzrostowego.

Perspektywy krótkoterminowe

W przypadku słabszych od prognoz danych PCE i łagodny ton Fed oznaczałyby, że cena powróci w okolice 3 780–3 800 i osiągnie nowe rekordy. Jeśli dane okażą się zgodne z konsensusem, notowania pozostaną w zakresie 3 720–3 770, odzwierciedlając fazę oczekiwania na kolejne raporty. Wyższy odczyt PCE wraz z bardziej jastrzębią retoryką Fed skierowałby ceny w stronę 3 690–3 710. Głębsza korekta byłaby możliwa jedynie przy istotnej realizacji zysków przez duże fundusze, co w warunkach stabilnego popytu banków centralnych i dodatnich przepływów do ETF-ów wydaje się mało realne.

Jak radzą sobie inne metale

Srebro cofnęło się dziś o prawie 1% – do 44,8–45,0, ale cały tydzień zamyka na plusie, a notowania pozostają blisko 14-letnich maksimów. Metal ten reaguje zarówno na czynniki monetarne (dolar, rentowności), jak i na cykl przemysłowy (elektronika, fotowoltaika, przemysł ciężki), co tłumaczy jego podwyższoną zmienność.

Platyna rośnie dziś o około 0,8% i utrzymuje się w strefie 1 54x, blisko 12-letnich maksimów. Jej fundamentem pozostaje ograniczona podaż oraz stabilny popyt przemysłowy – w chemii, produkcji szkła, motoryzacji (katalizatory) i jubilerstwie – co wspiera jej relatywnie lepsze wyniki w 2025 roku.

Pallad rośnie o około 0,9%, do 1 26x. Jest bardziej zmienny niż platyna – w długim terminie osłabia go elektryfikacja motoryzacji, natomiast w krótkim potrafi odbić dzięki lepszemu apetytowi na ryzyko i słabszemu dolarowi.

Podsumowanie
Złoto utrzymuje się na szczytach dzięki połączeniu oczekiwanego łagodzenia polityki Fed, niepewności handlowej i geopolitycznej, zakupów banków centralnych oraz napływów do ETF-ów. Wąski przedział notowań w ostatnich dniach wskazuje raczej na fazę wyczekiwania niż na oznakę słabości. Nowe rekordy są możliwe przy słabszym od oczekiwań odczycie PCE i łagodnym tonie Fed. Z kolei wyższa od prognoz inflacja może sprowokować korektę w stronę 3 690–3 710. Srebro pozostaje bardziej zmienną wersją złota, platyna zyskuje na ograniczonej podaży i stabilnym popycie przemysłowym, a pallad reaguje przede wszystkim na krótkoterminowe zmiany nastrojów i kurs dolara. W nadchodzących dniach to właśnie PCE będzie kluczowym wyznacznikiem dla całego rynku metali szlachetnych.